CmK school uitgelicht: De Driemaster
Fien Kester in gesprek met Yerma Loonen: cultuurcoördinator van De Driemaster.
De Driemaster is een nieuwe telg in de CmK-familie van Trias. Vanaf schooljaar 21-22 is er een ambitieus programma tot stand gekomen waarin de leerlingen van de Driemaster kennismaken met bijna alle disciplines binnen cultuureducatie. Filmeducatie, theater, beeldende kunst, dans, kunst & technologie en muziektechnologie passeren allemaal de revue in dit meerjarenplan. Initiator van het plan? Yerma Loonen, cultuurcoördinator van De Driemaster.
 |
YERMA LOONEN |
De Driemaster is een hele gezellige, fijne school waar kinderen zich echt thuis kunnen voelen. Een school waar heel veel culturele achtergronden te vinden zijn. Kinderen komen met verschillende verhalen en achtergronden naar school toe. Het zorgt er ook voor dat wij veel aandacht besteden aan talige activiteiten. Kinderen spreken soms wel vijf of zes verschillende talen. Nederlands is soms wel de 3e of 4e taal, dat is heel bijzonder! We willen talenten van kinderen benutten en ook verschillende talenten naar voren laten komen.
Waarom is cultuureducatie zo belangrijk op de Driemaster?
Een van onze speerpunten is talentontwikkeling. Daarom willen wij naast het bezoeken van een museum of een voorstelling ook graag lessen verzorgen met een goede samenhang en waarin je werkt aan duidelijke doelen. Zodat kinderen die vaardigheden of vakken als taal en rekenen lastig vinden, nu ontdekken dat zij op cultureel gebied juist heel talentvol zijn. We willen dat elk kind ontdekt wat bij hem/haar past en op welke manier hij/zij zich het beste kan uiten. Dat hoeft niet altijd op een hele talige manier te zijn. Op de manier waarop Trias dat doet, met film, theater, dans en beweging hopen wij dat meer kinderen hun talent te laten ontdekken.
Inmiddels zijn we begonnen met de lessen filmeducatie op de Driemaster. Wat zie jij gebeuren bij de leerlingen op het moment dat zij met film of muziek bezig zijn?
Vooral heel veel plezier. Je ziet andere kinderen opeens opbloeien. Ik denk ook dat het heel goed is voor het zelfvertrouwen en het lekker in je vel zitten. Er worden veel verschillende samenwerkingsvormen gebruikt die bij andere lessen wat minder aan bod komen. Ook het fantaseren, het creatief denken, dingen op een andere manier bekijken. En dat spreekt heel veel kinderen aan. Terwijl er ook kinderen zijn die bijvoorbeeld juist heel wiskundig denken en dan opeens dichtslaan. Die leren dat zij ergens moeite mee kunnen hebben. Zij leren hun grenzen te verleggen en dat vind ik heel gezond.
Ontwikkelen de kinderen zich ook in de vrije tijd? Zijn die mogelijkheden er?
De Wijkmuziekschool biedt hier op school gitaarlessen en keyboardlessen aan na schooltijd. Ook daarin is van alles mogelijk. We hebben best wat kinderen die het thuis qua financiën niet zo breed hebben. Daarin proberen wij ervoor te zorgen dat ook die kinderen een hobby of activiteit kunnen doen. Het liefst meerdere keren, zonder dat dat meteen heel duur hoeft te zijn. Zelf heb ik ook de rol van intermediair van het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Daar hebben wij nog nul aanvragen voor, dus we hebben hier toch last van een drempel. Terwijl kinderen zich wel inschrijven voor de naschoolse activiteiten. In de vakantie hebben wij van de NPO gelden heel veel georganiseerd. Heel de vakantie door konden kinderen zich inschrijven en echt genieten van hun vakantie.
Kan jij je nog herinneren wanneer je zelf voor het eerst geprikkeld werd door kunst en cultuur?
Ik kom uit een gezin waarin muziek belangrijk is. Mijn ouders namen mij al op jonge leeftijd mee naar een muziekschool om eens bij de open dag te gaan kijken. Zij namen ons ook mee naar musea en kerken. Dus dat komt van huis uit. Theater komt denk ik wel echt uit mijzelf. Je had als student de mogelijkheid om voor één euro naar een voorstelling te gaan, naar voorstellingen die niet uitverkocht waren. Als student maakte ik daar graag gebruik van. Ik ben toen naar de mooiste opera’s en het cabaret gegaan, dingen die ik anders nooit zou kunnen betalen. Op de middelbare school ben ik toneellessen gaan volgen. Dat zat er toen ook al wel een beetje in.
Welke rol heeft het nu?
Nu speel ik geen theater meer, maar ik ga wel met mijn kinderen naar verschillende voorstellingen. Ik speel nog steeds in een orkest, dus dat blijft een hobby. Mijn kinderen spelen allemaal een instrument. We hebben de museumjaarkaart elk jaar weer en daar maken we veel gebruik van.
Wat hoop je te bereiken met cultuureducatie op De Driemaster?
Als één kind een nieuwe passie weet te ontdekken en daarin een mooi doel voor het leven ziet - het hoeft er maar eentje te zijn - dan is het programma wat mij betreft helemaal geslaagd. Het doel is echt om kinderen hun wereld te vergroten, hen te laten ontdekken wat er ook nog allemaal is en wat zij allemaal in zichzelf hebben en dat tot bloeien en uiting te laten komen.